Miłość na dużym ekranie czyli Każdemu wolno kochać'

„Każdemu wolno kochać”

Polska komedia romantyczna z roku 1933 w reżyserii Mieczysława Krawicza. Film czarno-biały, pierwszy polski film w pełni udźwiękowiony.

Obsada

• Adolf Dymsza – Hipek
• Mariusz Maszyński – muzyk Alojzy Kędziorek
• Mira Zimińska – Lodzia, służąca u Sagankiewiczów
• Liliana Zielińska – Renata, córka Sagankiewiczów; w napisach imię: Lili
• Józef Orwid – Pulweriusz Sagankiewicz
• Ludwik Lawiński – Pech, dyrektor teatru "Wesoły Sandacz"
• Czesław Skonieczny – Maciej Baleron
• Stanisława Kawińska – Weronika, żona Sagankiewicza
• Witold Conti – artysta w rewii "Każdemu wolno kochać"
• Janina Brochwiczówna – artystka w rewii "Każdemu wolno kochać"
• Mieczysław Bilażewski – tancerz na dancingu "Bodega"; nie występuje w napisach
• Gustawa Błońska – widz w teatrze; nie występuje w napisach
• Jan Bonecki – muzyk w "Instytucie dla zdenerwowanych i ogłupiałych"; nie występuje w napisach
• Helena Buczyńska – kobieta z koszami wysiadająca z pociągu na stacji Wygłupin; nie występuje w napisach
• Maria Chmurkowska – gość na przyjęciu u Sagankiewiczów; nie występuje w napisach
• Feliks Chmurkowski – gość na przyjęciu u Sagankiewiczów; nie występuje w napisach
• Marian Domosławski – nie występuje w napisach
• Eliza Fischer – nie występuje w napisach
• Ludwik Fritsche – profesor Robaczek, lekarz w "Instytucie dla zdenerwowanych i ogłupiałych"; nie występuje w napisach
• Michał Halicz – pielęgniarz w "Instytucie dla zdenerwowanych i ogłupiałych"; nie występuje w napisach
• Jerzy Klimaszewski – nie występuje w napisach
• Józef Kondrat – widz w teatrze; nie występuje w napisach
• Eugeniusz Koszutski – gość na przyjęciu u Sagankiewiczów; nie występuje w napisach
• Julian Krzewiński – komornik; nie występuje w napisach
• Stanisław Łapiński – burmistrz Wygłupina; nie występuje w napisach
• Michalina Łaska – nie występuje w napisach
• Juliusz Łuszczewski – Bobek, reżyser w teatrze "Wesoły sandacz"; nie występuje w napisach
• Henryk Małkowski – Antoni, dozorca w kamienicy Sagankiewiczów; nie występuje w napisach
• Ryszard Misiewicz – gość na przyjęciu u Sagankiewiczów; nie występuje w napisach
• Józef Redo – artysta w rewii "Każdemu wolno kochać"; nie występuje w napisach
• Zygmunt Regro-Regirer – licytant w teatrze "Wesoły sandacz"; nie występuje w napisach
• Henryk Rzętkowski – parobek w majątku Balerona; nie występuje w napisach
• Klara Sarnecka – nie występuje w napisach

Ekipa

• Reżyseria − Mieczysław Krawicz, Janusz Warnecki
• Scenariusz − Jerzy Nel
• Zdjęcia − Zbigniew Gniazdowski
• Muzyka − Zygmunt Karasiński, Stanisław Szebego, Szymon Kataszek
• Scenografia − Stefan Norris

Fabuła

Alojzy Kędziorek, skromny artysta muzyczny, zakochał się wzajemnie w młodej Pani Renacie. Niestety, rodzice dziewczyny sprzeciwiają się związkowi z osobą o niższym statusie społecznym i zamierzają wydać swoją córkę za zamożnego rzeźnika, Pana Balerona. Mimo miłościowanych gestów muzyka, tacy plany nie przystają zakochanym.

Aby wyrazić swoje uczucia, zakochany muzyk tworzy piosenkę o tytule Każdemu wolno kochać," która zdobywa uznanie nie tylko serca młodej Pani Renaty, ale także innych mieszkańców Warszawy. Niestety, rodzice decydują się wysłać córkę na wiejską posiadłość rzeźnika "Świntuchy" w gminie Wygłupia, chcąc oddzielić ją od muzyka. Nie zrażony, Alojzy podąża za nią.

W międzyczasie, dzięki sprytnemu przyjacielowi, Hipkowi, który sprzedaje utwór nieświadomemu kompozytorowi, piosenka zdobywa popularność w całej Warszawie.